Dexia krijgt doofpot met een strik

Er komt geen onderzoekscommissie over Dexia. Een meerderheid in de Kamer (CD&V, Open Vld, PS, MR en cdH)  besliste slechts een bijzondere commissie op te richten. Die kan geen onderzoeksdaden stellen en zo kunnen onwelriekende potjes dicht blijven.

Er werd in de Kamer van Volksvertegenwoordigers een aardig stukje pantomime opgevoerd over de Dexia-zaak. Een zaak die nochtans door de econoom Geert Noels ‘het grootste financieel schandaal in de Belgische geschiedenis’ werd genoemd. Uit respect voor de belastingbetaler had alleen een onderzoekscommissie uitsluitsel kunnen geven. Maar dat kon/mocht blijkbaar niet.

In de Kamercommissie Financiën was al een uitgebreid debat gevoerd met de eerste minister en de minister van Financiën. De N-VA blijft van mening dat er geen andere beslissingen konden worden genomen. Zowel de inzet van 4 miljard voor Dexia Bank België als de waarborg die we er nog eens bij moeten nemen, waren op dat ogenblik niet te vermijden ingrepen. Het is en blijft wel een waarborg van 15 procent van ons bbp.

Heeft de belastingbetaler dan niet het recht om te weten wie hiervoor verantwoordelijk is, wie schuld draagt en wie nalatig is geweest? Dat zou de inzet van het onderzoek moeten zijn.

De onderste steen moet boven komen. Dat werd al vaker gezegd in de commissies. De vraag was met welke formule we dat moesten doen. Er waren twee mogelijkheden: ofwel de formule van een bijzondere commissie zoals de meerderheidspartijen voorstelden, ofwel  de formule van een onderzoekscommissie. Die tweede is volgens ons de enige formule die ook tot resultaat kan leiden.

De criteria die men daarbij moet hanteren gaan over grondigheid en efficiëntie. In de commissie werd opgemerkt  dat men zich moest hoeden voor een mediaspektakel. De N-VA is het daar mee eens. Beide formules houden dat risico in, maar men kan dat ook tegengaan. In beide gevallen kan men op bepaalde ogenblikken kiezen voor een behandeling achter gesloten deuren. Daar zit niet het onderscheid.

Het achterste van de tong …

Het onderscheid tussen de twee formules werd wel heel erg duidelijk gemaakt door de gouverneur van de Nationale Bank, Luc Coene. Hij zei in de commissie Financiën letterlijk dat men van hem niet moest verwachten dat hij het achterste van zijn tong zou laten zien en dat men van hem niet moest verwachten dat hij ons de stukken kon geven waarover het gaat,  omdat hij dat slechts kan in het kader van een gerechtelijk onderzoek. Dat is precies wat men met een onderzoekscommissie kan bereiken. Een onderzoekscommissie stelt onderzoeksdaden zoals in een gerechtelijk onderzoek.

Dan kan men aan de heer Coene vragen om wel het achterste van zijn tong te laten zien en om de stukken die ertoe doen wel voor te leggen. Dat kan alleen in een onderzoekscommissie. Ook de gouverneur van de Nationale Bank moet daaraan meewerken.

De idee om toch maar te starten met een bijzondere commissie, die dan zou kunnen uitmonden in een onderzoekscommissie, is een oud verhaal. De jongste jaren is men al twee keer  gestart met een bijzondere commissie die zogenaamd zou uitmonden in een onderzoekscommissie. Twee keer was het de perfecte doofpot. Dat wilde de N-VA in het Dexia-dossier zeker vermijden.

De Kamer wilde daarover toch nog discussiëren. We konden ons alleen maar afvragen wie wat te  verbergen heeft. Wie wil verhinderen dat de onderste steen boven komt? Waarom koos de meerderheid niet voor de meest krachtige formule, voor de formule waarmee tot op het bot kan worden gegaan? Waarom kozen CD&V, Open Vld, PS, MR en cdH  voor een doofpot met een strik errond?

De N-VA vraagt zich af of de politici van de traditionele partijen de voorbije dagen in een ivoren toren hebben geleefd? Komen parlementsleden niet meer onder de mensen? Wie vandaag voor om het even welk publiek gaat spreken, krijgt met zekerheid vragen over Dexia. De mensen vragen welk risico zij lopen en wie er eigenlijk aan de basis ligt van het feit dat dit voor de tweede keer in een paar jaar tijd moet gebeuren. Dat vragen de mensen ons. De grondigste formule van de onderzoekscommissie was het enige antwoord dat het parlement kon geven.

Ook de parlementsleden van CD&V en Open Vld moeten straks gaan uitleggen waarom ze niet kiezen voor de meest doeltreffende formule. Ze kunnen dan ook uitleggen waarom een Vlaamse meerderheid van bijna twee derde – want die was er inderdaad in het Dexia-debat - aan de kant werd gezet. Er was helaas wel een Belgische meerderheid, dankzij de grote Franstalige partijen PS, MR en cdH, om de doofpot  volop te doen werken.